Hi,
Al een tijdje geleden dat ik mijn blog nog heb aangevuld, dus het wordt wel eens tijd.
Vorige week was het op school een beetje hetzelfde. De kinderen zijn super leuk, maar vanaf het moment dat je voor de klas staat is het een hel. Ik heb dan maar de teachingstijl van de leerkracht van de klas overgenomen: leerinhouden op bord schrijven zodat de leerlingen deze kunnen overschrijven in hun schrift en de les is gedaan (het overschrijven van enkele zinnen duurt wel 40 minuten hier). De leerlingen leren hier helemaal niets van, dus er moet verandering in komen! Ik heb een interessant gesprek gehad met een kotgenote van mij (Becky). Zij geeft ook les aan lagereschool kinderen en haar kinderen komen ook van de townships. Het is super leuk om je ervaringen te kunnen delen met iemand die ongeveer hetzelfde meemaakt. We hebben oplossingen gezocht om de kinderen te motiveren, maar er zijn zoveel verschillende factoren die hierbij tegenwerken. Er is een enorm niveauverschil in de klas, maar de kinderen zijn met te veel en hun gedrag is te extreem om te kunnen differentiëren op een degelijke manier. Je kent hun achtergrond en thuissituatie van de kinderen ook niet goed, dus de oorzaak van hun gedrag is soms moeilijk te achterhalen. De kinderen hebben volgens mij thuis wel een hard leven. Dat is ook te zien aan hoe de leerlingen soms reageren op wat ik doe. Ik heb bijvoorbeeld al meegemaakt dat ik zeg 'Go to your seat' en ik wijs in een snelle beweging naar hun plaats, dat ze een meter achteruit springen met hun handen voor hun gezicht, omdat ze denken dat ik hun ga slagen. Daar was ik wel van verschoten. Ik heb leerkrachten bij mij op school nog nooit kinderen zien slagen, en ik denk ook niet dat dat hier gedaan wordt, maar het is dus wel duidelijk dat dat thuis bij sommige kinderen wel gebeurd... Andere lln hebben mij al verteld dat ze een job hebben na school en in het weekend. En deze kinderen zijn nog geen 10 jaar...!
Bij het gesprek met Becky kwamen we op het idee dat ik beter telkens met een klein groepje werk. De leerkacht geeft dan de lessen op haar manier en ik hou mij bv elk kwartier bezig met een groepje van 4 a 5 kinderen die ongeveer op hetzelfde niveau zitten. De kinderen op lager niveau kunnen dan ook eens volgen bij een les en worden hierdoor misschien gemotiveerder om te leren. Ik heb al gemerkt dat er sommige kinderen erg goed zijn in wiskunde, deze kunnen dan eens wat oefeningen krijgen met wat meer uitdaging. Als de leerlingen deze moeilijkere oefeningen kunnen, zullen ze hopelijk nog fierder op zichzelf zijn en zal de motivatie vanuit hunzelf komen. Werken in kleinere groepjes is ook leuk voor mij omdat ik dan een betere band met de leerlingen zal krijgen, wat ik heel belangrijk vind.
Nu heb ik nog een weekje vakantie, dus ik zal dit volgende week voorstellen aan mijn leerkracht en zien wat zij ervan zegt.
Er is al een maand voorbijgegaan en ik heb al heel wat geleerd hier. Zoals bijvoorbeeld steeds het goede te zoeken in de leerlingen (hoe 'rot' sommigen ook zijn), en daarop verder te gaan. Elk kind is wel goed in iets en doet dingen graag. Hierop ingaan en het vooral opmerken laat de leerlingen glunderen. Prachtig om te zien hoe blij ze zijn als je bv zegt 'Waaaww, heb jij dit getekend? Waar heb je dit geleerd? Super mooi!! Echt prachtig!' Hun oogjes beginnen dan te glinderen en er verschijnt meteen een glimlach op hun gezicht, gevolgd door een 'Thank you Ma'am'. Het is niet steeds gemakkelijk om het positieve te zoeken in kinderen als hun gedrag niet te doen is, maar het versterkt de band met de leerlingen en de kinderen eindelijk iets positiefs te horen, motivatie zal versterken.
Rustig blijven en geduld hebben heb ik hier ook wel moeten leren. Tijdens de observatie dacht ik vaak van 'Zijn die nu wéér niks aan't doen?!'. Niet altijd goed, maar jah, that's the way of life hier. Het leerde mij om meer geduld te hebben met de kinderen. Dat is nodig om het hier vol te kunnen houden. Tijdens de eerste leerjaarstage had ik dit geduld niet. Na een tijdje werd ik gek van alles wat ze deden. Op deze manier is het niet leuk om een leerkracht te zijn. Dus geduld is volgens mij wel iets wat een leerkracht moet hebben.
Deze week had ik ook al een week vakantie. Mijn ouders zijn aangekomen (ondertussen al weer weg) en we hebben samen een week door Z-A gereden. De Garden-Route, de route die we hebben gevold, was wel oke. Er waren leuke dingen te doen en te zien, maar het zou allemaal wel leuker geweest zijn met een vriendin erbij. De eerste keer dat ik een week weg was met enkel mijn ouders, zonder de grote broer erbij, en dat was soms wel saai. But yeah, glad to be back ;-). Wat wel super cool was is dat ik de hoogste bungy jump van de wereld heb kunnen doen!!! Oooh ja! Zalig. Volgende week sky diven en dan heb ik genoeg adrinalinestoten gehad voor een tijdje:).
Gistere naar een braai gegaan voor iemand zijn bday. Daar waren Franse mensen. Ik heb ontdekt dat ik nu totaaallll geen Frans meer kan. Gewoon een blackout als ik iets wil zeggen. Het is soms al moeilijk om de switch te maken van Engels en Nederlands. Ik merk ook dat ik sommige woorden in het Nederlands niet meer vind en ze dan in het Engels moet zeggen of dat ik zinnen maak die half Ned en half Eng zijn... Nog eens Frans erbij is te verwarrend :-). Die Franse test op het einde van het jaar zal dus niet goed zijn.. But yeah..:)
Still enjoying life!
I'll keep you posted!
Xx
