Deze week is school opnieuw begonnen en het gedrag van de kinderen is nog steeds hetzelfde. Tijdens de staff meeting wordt er zelf gesproken over hun gedrag en dat het zo niet langer kan... Het probleem is enkel dat de grootste oorzaak ligt bij de thuissituatie, iets waar de leerkrachten weinig/niets aan kunnen veranderen. Ik was wel blij dat het niet enkel was wanneer ik les gaf dat de leerlingen zich zo gedragen. Voor mij was het onmogelijk en ook niet echt leuk om op deze manier les te geven. Leerinhouden op bord schrijven en wachten tot de leerlingen ze hebben overgeschreven, kan ik ook, maar zo leren de lln niets en dit is ook niet lesgeven. Vanaf nu geeft de leerkracht weer de lessen en hou ik mij telkens bezig met een klein groepje leerlingen. Dit werkt perfect. De lln vragen of ze bij mij mogen komen zitten om te leren, omdat ze zich naast hun partner niet kunnen concentreren. Het maakt mij blij dat er duidelijk toch kinderen zijn die willen leren, wel spijtig dat andere lln dit soms onmogelijk maken. Af en toe komen er zelf "stoutere" lln naar mij en willen er ook bij komen zitten. Als ik hen voor één lesje mee heb, ben ik super blij. Nadien complimenteer ik ze nog eens goed en laat ik ze kijken naar hun werk dat ze hebben gedaan en hoe goed ze dat hebben gedaan. Steeds hopend dat de volgende les net zo zal zijn, maar tevergeefs... :) Tja, toch het proberen waard, dat ze die ene les begrepen en gemotiveerd meededen is al een hele stap vooruit!
Tijdens mijn kleine lesjes maak ik gebruik van plastic mapjes en uitwisbare stiften die ik meegenomen had. Op deze manier heb ik mijn eigen kleine "bordje", wat heel gemakkelijk is. Ik kan ik het mapje bijvoorbeeld ook een getallenlijn steken, en hier dan op aanduiden, meteen weer wissen, de lln eerst eens laten oefenen,... Heel gemakkelijk!
Ondertussen zit ik al over de helft van mijn stage!! Kan het niet geloven. De tijd vliegt hier echt voorbij. Ik heb al veel mensen leren kennen waarmee we vaak gaan eten, uitgaan, naar het strand gaan,... Ik ben hier alleen gekomen, maar heb mij nog geen minuut alleen gevoeld! Ik denk dat ik binnen 6 weken met spijt in het hart weer naar België zal komen.
Zoals iScream & the Chocolate Stix zouden zeggen:
Look what you’ve made
Cape Town the vision of my dreams
and I know
they’d love to be just like you
my Cape Town,
my Cape Town
they wanna be just like you
my Cape Town,
my Cape Town,
la, la, la, la
la, la, la
Geen opmerkingen:
Een reactie posten